XIX/257/2004
jakiego organu | Rady Gminy Białe Błota |
---|---|
z dnia | |
w sprawie | odrzucenia zarzutu do projektu Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon, wniesionego przez p. Marię Wiśniewską |
na podstawie | art. 18 ust. 2 pkt.15 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zmianami: Dz. U. z 2002 r.; Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 z 2003 r.; Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568), art. 24 ust. 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity – Dz. U. z 1999 r.; Nr 15, poz. 139, ze zmianami: Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r.; Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r.; Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804, z 2002 r.; Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984 i Nr 130, poz. 1112) w związku z art. 85 ust. 2 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami: Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41) |
status uchwały | obowiązująca |
Rada Gminy Białe Błota
uchwala, co następuje:
§ 1
Odrzucić zarzut wniesiony przez panią Marię Wiśniewską do wyłożonego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice, Łochowo, Lisi Ogon, dotyczący terenu działek nr ew. 230/2, 226, 204/8, 204/12 i 204/16, położonych w Lisim Ogonie, gm. Białe Błota.
§ 2
Wykonanie uchwały powierza się Wójtowi Gminy Białe Błota.
§ 3
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Przewodniczący Rady Gminy
Bronisław Balcerowski
Uzasadnienie
Pani Maria Wiśniewska jako właścicielka działek nr ew.: 204/8, 204/12 i 204/16 położonych w Lisim Ogonie oraz jako współwłaścicielka działek nr ew.: 230/2 i 226 również położonych w Lisim Ogonie wniosła w dniu 05.08.2003 r. zarzut. Wyrażała w nim sprzeciw w stosunku do proponowanego w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice, Łochowo, Lisi Ogon dotyczącego rozwiązania komunikacji obsługującej teren przyległy do drogi krajowej S-10. Komunikacja została wprowadzona częściowo na teren działek nr ew.: 204/8, 204/12 i 204/16. Zarzut dotyczy przebiegu projektowanej drogi dojazdowej oznaczonej symbolem 0249 KD.
Zdaniem wnoszącej zarzut takie rozwiązanie ogranicza powierzchnię placu przeznaczonego na działalność gospodarczą i w efekcie doprowadzi do zakończenia tej działalności. Ponadto również w stosunku do działek nr ew.: 230/2 i 226 pani Maria Wiśniewska nie akceptuje przedstawionego projektu planu w zakresie podziału tych działek stwierdzając, że narusza to jej interes prawny.
Zaprojektowana droga dojazdowa oznaczona symbolem 0249 KD przebiega wzdłuż wielu działek po stronie wschodniej drogi krajowej S-10 (w miejscowości Lisi Ogon) i jest usytuowana bezpośrednio przy tej drodze. We fragmencie jej przebieg zaprojektowano przez część działek nr ew.: 204/8, 204/12 i 204/16. Zbiera ona ruch drogowy z terenu przyległego, prowadząc go do bezkolizyjnego włączania (zjazd i wjazd) na drogę powiatową i krajową drogę ekspresową. Do drogi krajowej obowiązuje zakaz bezpośredniego włączania się do ruchu poza ustalonymi skrzyżowaniami.
Wobec istnienia zakazu bezpośredniego włączania się do drogi krajowej S-10 z terenów bezpośrednio przyległych do niej, wprowadzenie innej drogi dojazdowej obsługującej ruch lokalny przyległych do tej drogi terenów, czyli wprowadzenie drogi oznaczonej symbolem 0249 KD, jest wymogiem niezbędnym dla zapewnienia komunikacji na tym terenie oraz dla zachowania dotychczasowej funkcji zabudowanych działek jako budowlanych.
Do czasu realizacji przebudowy drogi krajowej dotychczasowy układ komunikacyjny i funkcja działek nr ew.: 204/8, 204/12 i 204/16 będzie zachowana.
Dokładny przebieg drogi dojazdowej o symbolu 0249 KD przy zachowaniu obowiązujących norm ustali projekt techniczny przebudowy drogi S-10. Dopiero na tym etapie zostanie rozstrzygnięta kwestia zachowania na terenie przedmiotowych działek dotychczasowej funkcji, lub wprowadzenie na ich części drogi dojazdowej.
W przypadku działek nr ew.: 226 i 230/2 w projekcie planu zagospodarowania wprowadzono częściowo na tych terenach funkcję drogi krajowej nr S-10 (teren oznaczony symbolem 01 KKr), a pozostałe fragmenty działek włączono do terenu usług komunikacyjnych (teren oznaczony symbolem 483 KS/U). Niestety położenie przedmiotowych działek w bezpośrednim sąsiedztwie drogi krajowej S-10 przesądza o takim ich przeznaczeniu. Podobnie jak wyżej, należy stwierdzić, że dokładność przebiegu drogi krajowej jako ekspresowej przez teren tych działek zostanie ustalona na etapie projektu technicznego drogi krajowej i jej skrzyżowania z drogą powiatową. Do czasu realizacji przebudowy dróg teren działek 226 i 230/2 nie ulegnie podziałowi i może pozostawać w dotychczasowym użytkowaniu jako tereny rolne – rezerwa pod skrzyżowanie dróg.
Dodatkowo za takim rozstrzygnięciem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przemawiają następujące przepisy prawne:
Z mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym gminie przysługuje władztwo planistyczne. Oznacza to, że o ile nie jest ono nadużywane, to zasługuje na aprobatę. Naruszenie interesu prawnego jest przesłanką do uwzględnienia zarzutu, gdy związane jest z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego (normy prawa materialnego lub procesowego przy projektowaniu planu). Przy projektowaniu tego planu należało uwzględnić stanowisko Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie jako zarządcy drogi S-10. Wynika to z przepisu art. 18 ust.2 pkt.4 lit. ”g” ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym: wójt gminy uzgadnia projekt planu, stosownie do jego zakresu, z: [-] właściwym zarządem drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu może mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę”. Zgodnie z art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r.) „Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia ... Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności” Ten przepis chroni prawo własności.
Zgodnie z art. 4 i 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym zezwala się gminie na przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określonych terenów pod drogi publiczne. Są to przypadki, w których prawo dopuszcza naruszenie cudzej własności, jednocześnie dając poszkodowanemu prawne możliwości dochodzenia stosownego zadośćuczynienia (art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym).
Ponadto prawo własności można ograniczyć tylko ze względu na ważną wartość mocniej chronioną (zasada hierarchiczności wartości chronionych przez prawo). Wartością wyżej chronioną (art. 21 Konstytucji RP) jest interes publiczny („cele publiczne”).
Zważywszy na to, że droga krajowa oraz droga obsługująca tereny przyległe to niewątpliwie zadania celu publicznego uznano za słuszne przyjąć koncepcję Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych jako wiążącą.
Pogodzenie w tym przypadku dwóch interesów, interesu prywatnego Pani Wiśniewskiej dotyczącego zachowania „status quo” dla terenów działek wymienionych wyżej i będących jej własnością oraz interesu publicznego polegającego na zapewnieniu właściwej komunikacji publicznej dla terenów przylegających do drogi krajowej S-10 było niemożliwe.
Rada Gminy stanęła przed dylematem rozważenia interesów: publicznego i prywatnego. Uważając, że nie ma innej możliwości poprowadzenia przebiegu drogi oznaczonej symbolem 0249 KD niż wskazana w niniejszym uzasadnieniu, należało odrzucić wniesiony zarzut.
Przyjęte zasady zagospodarowania przedmiotowego terenu są również spójne z założeniami Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju Gminy Białe Błota przyjętym Uchwałą Nr XXVIII/235/2001 Rady Gminy Białe Błota z dnia 15.02.2001 r.
Wyłożenie projektu planu do wglądu publicznego nastąpiło od 2 do 22 lipca 2003 r.
Zgodnie z art. 24, ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym: „o uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga Rada Gminy w drodze uchwały zawierającej uzasadnienia faktyczne i prawne.”
Przepis ten znajduje nadal zastosowanie z mocy art. 85, ust. 2 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, którego treść brzmi: „Do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych planów do publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.” Zawiadomienie o wyłożeniu projektu planu do wglądu publicznego nastąpiło przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Na mocy w/w przepisu podjęto przedmiotową uchwałę o odrzuceniu zarzutu.
Przewodniczący Rady Gminy
Bronisław Balcerowski