XV / 160 / 2007
| jakiego organu | Rady Gminy Białe Błota |
|---|---|
| z dnia | |
| w sprawie | sprawie odrzucenia zarzutu do projektu Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon, wniesionego przez p. Romana Walkowskiego. |
| na podstawie | art. 18 ust. 2 pkt.15 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zmianami: Dz. U. z 2002 r.; Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 z 2003 r.; Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 z 2004 r.; Nr 153, poz. 1271, Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203, Nr 214, poz. 1806, z 2005 r.; Nr 172, poz. 1441, z 2006 r.; Nr 17, poz. 128, Nr 175, poz. 1457, Nr 181, poz. 1337 z 2007 r.; Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974, Nr 173, poz. 1218), art. 24 ust. 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity – Dz. U. z 1999 r.; Nr 15, poz. 139, ze zmianami: Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r.; Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r.; Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804, z 2002 r.; Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112 ) w związku z art. 85 ust. 2 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami: Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 141, poz. 1492 z 2005 r.; Nr 113, poz. 954, Nr 130, poz. 1087 z 2006 r.; Nr 45, poz. 319 i 225, poz. 1635 z 2007 r.; Nr 127, poz. 880) |
| status uchwały | obowiązująca |
Uchwała Nr XV / 160 / 2007
Rady Gminy Białe Błota
z dnia 19 grudnia 2007 r.
w sprawie odrzucenia zarzutu do projektu Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon, wniesionego przez p. Romana Walkowskiego.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt.15 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zmianami: Dz. U. z 2002 r.; Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 z 2003 r.; Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 z 2004 r.; Nr 153, poz. 1271, Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203, Nr 214, poz. 1806, z 2005 r.; Nr 172, poz. 1441, z 2006 r.; Nr 17, poz. 128, Nr 175, poz. 1457, Nr 181, poz. 1337 z 2007 r.; Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974, Nr 173, poz. 1218), art. 24 ust. 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity – Dz. U. z 1999 r.; Nr 15, poz. 139, ze zmianami: Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r.; Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r.; Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804, z 2002 r.; Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112 ) w związku z art. 85 ust. 2 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami: Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 141, poz. 1492 z 2005 r.; Nr 113, poz. 954, Nr 130, poz. 1087 z 2006 r.; Nr 45, poz. 319 i 225, poz. 1635 z 2007 r.; Nr 127, poz. 880)
Rada Gminy Białe Błota uchwala, co następuje:
§ 1. Odrzucić zarzut wniesiony przez pana Romana Walkowskiego prowadzącego działalność gospodarczą jako Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „SERWAL” do wyłożonego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice, Łochowo, Lisi Ogon, dotyczący terenu działki nr ew. 206/10, położonej w Lisim Ogonie.
§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Wiceprzewodniczący Rady Gminy Białe Błota
Bartosz La
Uzasadnienie
Pan Roman Walkowski jako właściciel działki nr ew.: 206/10 położonej w miejscowości Lisi Ogon, gm. Białe Błota wniósł w dniu 22.06.2007 r. zarzut do wyłożonego projektu planu zagospodarowania przestrzennego terenu wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon wyrażając sprzeciw co do przebiegu projektowanej drogi zbiorczej oznaczonej symbolem 0249 KD. Wnosząc zarzut pan Roman Walkowski stwierdza, że wprowadzenie drogi dojazdowej na teren działki nr ew.: 206/10 wzdłuż drogi krajowej uniemożliwi przyjmowanie dostaw towarów samochodami wielotonowymi o długości do 14 metrów.
Za odrzuceniem zarzutu, o którym mowa w § 1 uchwały przemawiają następujące argumenty:
1) projektowana droga dojazdowa oznaczona symbolem 0249 KD położona jest po stronie południowo wschodniej drogi krajowej S-10 w m. Lisi Ogon. Droga ta jest niezbędna do obsługi lokalnego ruchu kołowego. Za pomocą tej drogi ruch lokalny jest skierowany do zbierającej ruch komunikacyjny (lokalny) wzdłuż drogi krajowej S-10 (Poznań – Szczecin) wyprowadzając ten ruch na drogę S-10 lub drogę powiatową (Bydgoszcz – Nakło),
2) taka lokalizacja lokalnego układu komunikacyjnego (drogi dojazdowej o symbolu 0249 KD) wynika z projektowanej przebudowy przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad drogi krajowej S-10, modernizacji jej na drogę ekspresową i dokonanych przez Wójta Gminy uzgodnień z G.D.D.K. i A. Oddział w Bydgoszczy w ramach opracowania projektu planu zagospodarowania,
3) w projekcie planu zagospodarowania uwzględniono normatywne wymiary dotyczące szerokości dróg w liniach rozgraniczających, a szczegółowe rozwiązania dotyczące przebiegu komunikacji zawierać będzie projekt techniczny dla przebudowy drogi krajowej S-10.
4) do czasu realizacji przebudowy drogi krajowej S-10 zachowane zostanie użytkowanie terenu działki nr ew.: 206/10 na dotychczasowych zasadach.
Dodatkowo za takim rozstrzygnięciem zarzutu przemawiają następujące przepisy prawne:
Wprowadzenie na części działki nr ew.: 206/10 w m. Lisi Ogon funkcji usług komunikacyjnych (drogi dojazdowej obsługującej ruch lokalny) jest zgodne z założeniami Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju Gminy Białe Błota przyjętym Uchwałą Nr XXVIII/235/2001 Rady Gminy Białe Błota z dnia 15.02.2001 r.: teren działki leży w bezpośrednim sąsiedztwie założonego przebiegu drogi krajowej S-10 i częściowo jest objęty funkcją komunikacji.
Z mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym gminie przysługuje władztwo planistyczne. Oznacza to, że o ile nie jest ono nadużywane, to zasługuje na aprobatę. Naruszenie interesu prawnego jest przesłanką do uwzględnienia zarzutu, gdy związane jest z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego (normy prawa materialnego lub procesowego przy projektowaniu planu), a w niniejszej sprawie przepisy prawne nie zostały naruszone. Przy projektowaniu tego planu należało uwzględnić stanowisko Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie jako zarządcy drogi S-10. Wynika to z przepisu art. 18 ust.2 pkt.4 lit.”g” ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym: wójt gminy uzgadnia projekt planu, stosownie do jego zakresu, z: [-] właściwym zarządem drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu może mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę”.
Zgodnie z art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r. ze zmianami) „Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia ... Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności” Ten przepis chroni prawo własności. Na podstawie art. 4 ust. 1 i 10 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym gmina ma prawo przeznaczyć w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określone tereny pod drogi publiczne oraz linie rozgraniczające te drogi. Są to przypadki, w których prawo dopuszcza naruszenie cudzej własności, jednocześnie dając poszkodowanemu prawne możliwości dochodzenia stosownego zadośćuczynienia (art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym)
Ponadto prawo własności można ograniczyć ze względu na ważną wartość mocniej chronioną (zasada hierarchiczności wartości chronionych przez prawo). Wartością wyżej chronioną (art. 21, ust 2 Konstytucji RP) jest interes publiczny („cele publiczne”).
Zważywszy na to, że droga krajowa oraz drogi obsługujące tereny przyległe do niej, to niewątpliwie zadania celu publicznego uznano za słuszne przyjąć koncepcję Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych jako wiążącą.
Rada Gminy stanęła przed dylematem rozważenia interesów: publicznego i prywatnego. Uważając, że nie ma innej możliwości poprowadzenia przebiegu drogi oznaczonej symbolem 0249 KD niż wskazana w niniejszym uzasadnieniu, należało odrzucić wniesiony zarzut.
.
Zgodnie z art. 24, ust. 3 o zagospodarowaniu przestrzennym ustawy: „o uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga Rada Gminy w drodze uchwały zawierającej uzasadnienia faktyczne i prawne.”
Przepis ten znajduje nadal zastosowanie z mocy art. 85, ust. 2 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, którego treść brzmi: „Do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych planów od publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.” Wyłożenie projektu planu do wglądu publicznego nastąpiło w okresie od 02 lipca 2003 roku do 22.lipca 2003 roku- a zawiadomienie o jego wyłożeniu do publicznego wglądu nastąpiło przed dniem wejścia w życie w/w ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2003 roku.
Natomiast wyłożenie projektu miejscowego planu do wglądu publicznego w dniach od 24 maja do 18 czerwca 2007 roku podyktowane było przepisem art. 25 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z konicznością uwzględnienia wniesionych zarzutów i protestów do tego projektu miejscowego planu z wyłożenia z 2003 r.
Jednocześnie należy stwierdzić, że pan. Roman Walkowski w trakcie wyłożenia przedmiotowego miejscowego planu do wglądu publicznego w roku 2003 również wniósł zarzut o podobnej treści. Zarzut ten został odrzucony przez Radę Gminy Uchwałą Nr XIX/262/2004 z dnia 27 maja 2004 roku.
Uchwała ta nie została uchylona, ani nie stwierdzono jej nieważności.
Na mocy w/w przepisów, podtrzymując swoją poprzednią uchwałę z dnia 27 maja 2004 r. podjęto przedmiotową uchwałę o odrzuceniu zarzutu.
Wiceprzewodniczący Rady Gminy Białe Błota
Bartosz Lau
Rady Gminy Białe Błota
z dnia 19 grudnia 2007 r.
w sprawie odrzucenia zarzutu do projektu Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon, wniesionego przez p. Romana Walkowskiego.
Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt.15 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz.1591 ze zmianami: Dz. U. z 2002 r.; Nr 23, poz. 220, Nr 62, poz. 558, Nr 113, poz. 984, Nr 153, poz. 1271 i Nr 214, poz. 1806 z 2003 r.; Nr 80, poz. 717, Nr 162, poz. 1568 z 2004 r.; Nr 153, poz. 1271, Nr 102, poz. 1055, Nr 116, poz. 1203, Nr 214, poz. 1806, z 2005 r.; Nr 172, poz. 1441, z 2006 r.; Nr 17, poz. 128, Nr 175, poz. 1457, Nr 181, poz. 1337 z 2007 r.; Nr 48, poz. 327, Nr 138, poz. 974, Nr 173, poz. 1218), art. 24 ust. 3 Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity – Dz. U. z 1999 r.; Nr 15, poz. 139, ze zmianami: Nr 41, poz. 412 i Nr 111, poz. 1279, z 2000 r.; Nr 12, poz. 136, Nr 109, poz. 1157 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r.; Nr 5, poz. 42, Nr 14, poz. 124, Nr 100, poz. 1085, Nr 115, poz. 1229 i Nr 154, poz. 1804, z 2002 r.; Nr 25, poz. 253, Nr 113, poz. 984, Nr 130, poz. 1112 ) w związku z art. 85 ust. 2 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmianami: Dz. U. z 2004 r. Nr 6, poz. 41, Nr 141, poz. 1492 z 2005 r.; Nr 113, poz. 954, Nr 130, poz. 1087 z 2006 r.; Nr 45, poz. 319 i 225, poz. 1635 z 2007 r.; Nr 127, poz. 880)
Rada Gminy Białe Błota uchwala, co następuje:
§ 1. Odrzucić zarzut wniesiony przez pana Romana Walkowskiego prowadzącego działalność gospodarczą jako Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „SERWAL” do wyłożonego projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Łochowice, Łochowo, Lisi Ogon, dotyczący terenu działki nr ew. 206/10, położonej w Lisim Ogonie.
§ 2. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Wiceprzewodniczący Rady Gminy Białe Błota
Bartosz La
Uzasadnienie
Pan Roman Walkowski jako właściciel działki nr ew.: 206/10 położonej w miejscowości Lisi Ogon, gm. Białe Błota wniósł w dniu 22.06.2007 r. zarzut do wyłożonego projektu planu zagospodarowania przestrzennego terenu wsi Łochowice – Łochowo – Lisi Ogon wyrażając sprzeciw co do przebiegu projektowanej drogi zbiorczej oznaczonej symbolem 0249 KD. Wnosząc zarzut pan Roman Walkowski stwierdza, że wprowadzenie drogi dojazdowej na teren działki nr ew.: 206/10 wzdłuż drogi krajowej uniemożliwi przyjmowanie dostaw towarów samochodami wielotonowymi o długości do 14 metrów.
Za odrzuceniem zarzutu, o którym mowa w § 1 uchwały przemawiają następujące argumenty:
1) projektowana droga dojazdowa oznaczona symbolem 0249 KD położona jest po stronie południowo wschodniej drogi krajowej S-10 w m. Lisi Ogon. Droga ta jest niezbędna do obsługi lokalnego ruchu kołowego. Za pomocą tej drogi ruch lokalny jest skierowany do zbierającej ruch komunikacyjny (lokalny) wzdłuż drogi krajowej S-10 (Poznań – Szczecin) wyprowadzając ten ruch na drogę S-10 lub drogę powiatową (Bydgoszcz – Nakło),
2) taka lokalizacja lokalnego układu komunikacyjnego (drogi dojazdowej o symbolu 0249 KD) wynika z projektowanej przebudowy przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad drogi krajowej S-10, modernizacji jej na drogę ekspresową i dokonanych przez Wójta Gminy uzgodnień z G.D.D.K. i A. Oddział w Bydgoszczy w ramach opracowania projektu planu zagospodarowania,
3) w projekcie planu zagospodarowania uwzględniono normatywne wymiary dotyczące szerokości dróg w liniach rozgraniczających, a szczegółowe rozwiązania dotyczące przebiegu komunikacji zawierać będzie projekt techniczny dla przebudowy drogi krajowej S-10.
4) do czasu realizacji przebudowy drogi krajowej S-10 zachowane zostanie użytkowanie terenu działki nr ew.: 206/10 na dotychczasowych zasadach.
Dodatkowo za takim rozstrzygnięciem zarzutu przemawiają następujące przepisy prawne:
Wprowadzenie na części działki nr ew.: 206/10 w m. Lisi Ogon funkcji usług komunikacyjnych (drogi dojazdowej obsługującej ruch lokalny) jest zgodne z założeniami Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju Gminy Białe Błota przyjętym Uchwałą Nr XXVIII/235/2001 Rady Gminy Białe Błota z dnia 15.02.2001 r.: teren działki leży w bezpośrednim sąsiedztwie założonego przebiegu drogi krajowej S-10 i częściowo jest objęty funkcją komunikacji.
Z mocy art. 4 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym gminie przysługuje władztwo planistyczne. Oznacza to, że o ile nie jest ono nadużywane, to zasługuje na aprobatę. Naruszenie interesu prawnego jest przesłanką do uwzględnienia zarzutu, gdy związane jest z jednoczesnym naruszeniem obiektywnego porządku prawnego (normy prawa materialnego lub procesowego przy projektowaniu planu), a w niniejszej sprawie przepisy prawne nie zostały naruszone. Przy projektowaniu tego planu należało uwzględnić stanowisko Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Warszawie jako zarządcy drogi S-10. Wynika to z przepisu art. 18 ust.2 pkt.4 lit.”g” ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym: wójt gminy uzgadnia projekt planu, stosownie do jego zakresu, z: [-] właściwym zarządem drogi, jeżeli sposób zagospodarowania gruntów przyległych do pasa drogowego lub zmiana tego sposobu może mieć wpływ na ruch drogowy lub samą drogę”.
Zgodnie z art. 64 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. z dnia 16 lipca 1997 r. ze zmianami) „Każdy ma prawo do własności, innych praw majątkowych oraz prawo dziedziczenia ... Własność może być ograniczona tylko w drodze ustawy i tylko w zakresie, w jakim nie narusza ona istoty prawa własności” Ten przepis chroni prawo własności. Na podstawie art. 4 ust. 1 i 10 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym gmina ma prawo przeznaczyć w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określone tereny pod drogi publiczne oraz linie rozgraniczające te drogi. Są to przypadki, w których prawo dopuszcza naruszenie cudzej własności, jednocześnie dając poszkodowanemu prawne możliwości dochodzenia stosownego zadośćuczynienia (art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym)
Ponadto prawo własności można ograniczyć ze względu na ważną wartość mocniej chronioną (zasada hierarchiczności wartości chronionych przez prawo). Wartością wyżej chronioną (art. 21, ust 2 Konstytucji RP) jest interes publiczny („cele publiczne”).
Zważywszy na to, że droga krajowa oraz drogi obsługujące tereny przyległe do niej, to niewątpliwie zadania celu publicznego uznano za słuszne przyjąć koncepcję Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych jako wiążącą.
Rada Gminy stanęła przed dylematem rozważenia interesów: publicznego i prywatnego. Uważając, że nie ma innej możliwości poprowadzenia przebiegu drogi oznaczonej symbolem 0249 KD niż wskazana w niniejszym uzasadnieniu, należało odrzucić wniesiony zarzut.
.
Zgodnie z art. 24, ust. 3 o zagospodarowaniu przestrzennym ustawy: „o uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga Rada Gminy w drodze uchwały zawierającej uzasadnienia faktyczne i prawne.”
Przepis ten znajduje nadal zastosowanie z mocy art. 85, ust. 2 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, którego treść brzmi: „Do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz planów zagospodarowania przestrzennego województw, w stosunku do których podjęto uchwałę o przystąpieniu do sporządzania lub zmiany planu oraz zawiadomiono o terminie wyłożenia tych planów od publicznego wglądu, ale postępowanie nie zostało zakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepisy dotychczasowe.” Wyłożenie projektu planu do wglądu publicznego nastąpiło w okresie od 02 lipca 2003 roku do 22.lipca 2003 roku- a zawiadomienie o jego wyłożeniu do publicznego wglądu nastąpiło przed dniem wejścia w życie w/w ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2003 roku.
Natomiast wyłożenie projektu miejscowego planu do wglądu publicznego w dniach od 24 maja do 18 czerwca 2007 roku podyktowane było przepisem art. 25 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z konicznością uwzględnienia wniesionych zarzutów i protestów do tego projektu miejscowego planu z wyłożenia z 2003 r.
Jednocześnie należy stwierdzić, że pan. Roman Walkowski w trakcie wyłożenia przedmiotowego miejscowego planu do wglądu publicznego w roku 2003 również wniósł zarzut o podobnej treści. Zarzut ten został odrzucony przez Radę Gminy Uchwałą Nr XIX/262/2004 z dnia 27 maja 2004 roku.
Uchwała ta nie została uchylona, ani nie stwierdzono jej nieważności.
Na mocy w/w przepisów, podtrzymując swoją poprzednią uchwałę z dnia 27 maja 2004 r. podjęto przedmiotową uchwałę o odrzuceniu zarzutu.
Wiceprzewodniczący Rady Gminy Białe Błota
Bartosz Lau